Geschenk

Ik ging naar de stad voor aspirine maar kwam bij Praamstra uit. De boekhandel.
“Alleen even kijken” fluisterde ik tegen mezelf. “ Niets kopen. Thuis ligt nog veel te veel.” Ik zag de scheve stapels ongelezen boeken voor me. Romans, verhalen, Engelse pockets, een lang essay over de geschiedenis van het gebaar.
Dus doolde ik echt alleen maar langs de tafels achterin de winkel. In gedachten las ik de titels op de omslagen voor. Ik liet mijn hand over een dik boek glijden en ik legde hier en daar een paar boeken recht. Boven op de galerij hoorde ik twee dames met een tikje geaffecteerde stemmen overleggen en ik hoorde het geluid van het koffie-apparaat.

Ik nam een boek van een stapel. Er stond een papegaaiduiker op en het lag lekker zwaar in mijn hand. Ik liet de bladzijdes ruisen, plechtig ruisen, want het boek was op ouderwets zacht en pluizig papier gedrukt. Ik las zomaar midden in het boek één zin -een lange en complexe zin- die me onmiddellijk deed duizelen, omdat ik voelde dat hij bol stond van een betekenis die ik nu nog net niet kon bevatten, maar die dadelijk in zijn volle omvang tot mij zou doordringen en mij dan intens zou raken.
Dus fluisterde ik tegen mezelf: “Niet doen. Dik en moeilijk. Dat lees je dus niet uit. Leg terug.” Maar vanaf de omslag keek de papegaaiduiker mij goedmoedig aan. Boven hoorde ik de dames lachen en er dreef een vleugje koffiegeur voorbij en het boek woog zo heerlijk zwaar.

Zo kwam ik bij de kassa uit.
“Is het voor een cadeautje?” vroeg de boekhandelaar.
“Ja” zei ik.
En even dacht ik dat ik het boek echt cadeau zou doen. Ik zag al een verrast gezicht voor me en ik gedachten hoorde ik ook een blije stem:
“Een cadeautje voor mij. Zomaar? Wat aardig. Hmm. Een IJslandse roman. Episch en diepzinnig. Nou dat klinkt reuze-interessant.”
Ik werd prettig warm van dat voorgenomen altruïsme.
“Welk pakpapier mag het worden?” vroeg de boekhandelaar.
Mijn ogen schoten langs al die gekleurde rollen achter de toonbank. Ik overwoog langdurig elke kleur en elk dessins en koos toen het papier met de gekleurde streepjes. Ik bekeek aandachtig hoe met een zwierige slag een vel papier van de rol getrokken werd, precies groot genoeg, zag hoe mijn boek daar op werd gelegd en hoe het papier met een mooie kaarsrechte vouw om mijn boek geslagen werd, zodat de papegaaiduiker onder de streepjes verdween. Ik keek daarna hoe het papier met vlakke hand nog even glad werd gestreken, hoe het boek daarna vliegensvlug om zijn as werd gedraaid, de twee flapjes werden omgevouwen en hoe pas toen met drie, bijna onzichtbare stukjes plakband, het pakje werd dichtgemaakt.
Eigenlijk, dacht ik, is een boek altijd een cadeautje. Eigenlijk moet ieder boek daarom zo mooi worden ingepakt.

Ik liep naar buiten met dat ingepakte boek lekker in mijn hand. In de Korte B. hoorde ik het draaiorgel spelen. Een meisje huppelde hand in hand met haar vader voorbij. Hun schoenzolen piepten op de straat. Ik liep naar de Brink, schoot een cafeetje binnen en legde het boek voor me op tafel en bekeek hoe mooi die streepjes pasten bij de nerven in het houten tafelblad.
Ja, ja, dacht ik een cadeau, maar voor wie? Ik dacht niet lang over namen na, want al snel peuterden mijn vingers het pakje open en streek mijn blik neer op de allereerste zin.

Het blog ‘ Gebaar’ schreef ik voor Chrisjan van Marissing en alle andere medewerkers van boekhandel Praamstra in Deventer, als dank voor hun belangeloze hulp en inspirerend enthousiasme bij de IJsselblogs: een expositie met tekeningen van Lies Kortenhorst en een uitgave met tekeningen van Lies en vier blogs van mij. Van dit door Elsbeth Volker vormgegeven boekje zijn nog enkele exemplaren beschikbaar (bestellen bij: martenheijs@gmail.com). Drie van die blogs zijn alleen in dit boekje te vinden. De prijs is EUR 7,50, exclusief verzendkosten. Ook bij het blog ‘Geschenk’ hoort een tekening van Lies Kortenhorst. Deze is hier te vinden: http://lieskortenhorst.blogspot.nl/2017/

Mijn blog in je mail? Stuur een berichtje naar martenheijs@gmail.com of druk op ‘volg’ (rechtsonder in beeld) en vroeger of later ontvang je vanzelf mijn volgende stukje.